1
دانشکده علوم اداری و اقتصادی دانشگاه فردوسی مشهد
2
دانشکده علوم اقتصادی و اداری
10.22103/jdc.2023.21325.1379
چکیده
هدف: هدف اصلی این پژوهش، ارائه شواهد تجربی تعیین مشترک و هم‌زمان رفتارهای مختلف بنگاه‌ها از قبیل: چگونگی تعامل میان رفتارهای مالی مختلف بنگاه، بررسی امکان پذیری حفظ یک رفتار مالی و به تبع آن سیاست ویژه ای در سطح یکنواخت خود در مواجهه با شرایط ناپایدار، ضمن بررسی تعاملات پویای رفتارهای مالی شرکت ها، است.
روش: این تحقیق از چارچوب مدل‌سازی پانل خودرگرسیون برداری بهره می‌برد که محقق را از تعیین قبلی
نقش و ارتباط چندین رفتار کلیدی بنگاه بر حذر می‌دارد.
یافته‌ها: نتایج نشان می دهد طی سال‌های 1385 تا 1400 ، انگیزه‌ی علامت‌دهی در میان بنگاه‌های نمونه ضعیف بوده و تغییر سود پرداختی سهل‌ترین ابزار برای تعدیل هزینه‌ها، حفظ ارزش و چابکی بیشتر بنگاه قلمداد می‌شود.
نتیجه‌گیری: حفظ پایدار و یکنواخت تقسیم سود کمترین اولویت را در میان رفتارهای مالی دارد و این
موضوع می‌تواند تأییدی بر این نکته باشد که به دلیل تمرکز مالکیت بنگاه‌ها یا ارتباط نزدیک با قرض
گیرندگان در کشورهای بانک محوری مشابه ایران، انگیزه‌ی علامت‌دهی پایین است. از
پیشنهادهای آتی این مطالعه، بررسی تعامل رفتارهای مالی بنگاه‌ها با درنظرگرفتن فضای تصمیم سازی بنگاه‌ها
با وارد کردن نواقصی همچون نااطمینانی‌ها، سطوح نهادی و ساختارهای مالی متنوع با استفاده از رویکرد این تحقیق است.
)